Gmachy trwonienia czasu autora kryjące się pod pseudonimem x.nauta to obszerny, ilustrowany hipertekst z elementami bloga. Autobiograficzność i diarystyczny charakter narracji przeplata się w nim z mocnym elementem intertekstualności, odniesień do awangardowej i modernistycznej literatury*, natomiast materiał wizualny (zdjęcia, szablony, szkice) osadza całość w określonym miejscu i czasie: wielkomiejskiej Polsce początku 21 wieku.

Tworzony początkowo jako blog, i datujący swój początek na rok 2001, hipertekst doczekał się w roku 2016 autorskiej rekonstrukcji i dziś dostępny jest jako autonomiczna strona www.

Gmachy trwoniania czasu - schemat połączeń z segmentu "spis"

Pierwsi czytelnicy i krytycy dzieła nie do końca byli w stanie docenić jego potencjał. Anna Adamczuk-Stęplewska, na przykład, słusznie pisząc, iż powieść tworzy “przestrzeń ludzkiej pamięci” dodała też:

Strukturę tego utworu organizował strumień świadomości, który stanowił o dygresyjności utworu. Lekcje pisane w osobnych oknach nie prezentowały zintegrowanego ciągu narracyjnego, a ich łączność odbywała się na zasadzie przypadkowych skojarzeń. Brak tu także wyraziście scharakteryzowanych postaci (2013)*

Wyraźnie widać, że badaczka nie wzięła pod uwagę gatunkowego wplątania się konwencji narracyjnej Gmachów… z konwencją bloga, który sprzyjając dygresjom i asocjacyjności, nie sprzyja raczej charakteryzacji postaci, zwłaszcza, że mamy tu jedną główną postać i świat filtrowany jest przez jej okulary.

Patrząc z perspektywy czasu, oraz z perspektywy re-edycji z 2016 roku, Gmachy trwonienia czasu, sprawnie napisane, bogato ilustrowane, wzorowo operujące mechanizmami linkowania i ich poetyckim potencjałem okazują się być jednym z najbardziej niedocenionych utworów polskiej literatury elektronicznej. Staje się to tym bardziej oczywiste, im więcej ukazuje się utworów powstałych na platformie Twine, bardzo często wymuszonych, kiepsko operujących multimediami, nie doceniającymi semantycznej mocy linku.

Proszę państwa, czas na Gmachy trwonienia czasu.