Myśleniu linearnemu hipertekst przeciwstawiano myślenie asocjacyjne, które nad wartości czasowe przedkłada wartości przestrzenne. Teoria hipertekstu podejrzliwie patrzy na naturalność toku linearnego w jakim zwykliśmy obcować z tekstem i zastanawia się czy nie został on wpisana w nasze pojmowanie literatury w sposób sztuczny. Fakt, iż bardziej naturalnym dla człowieka jest myślenie niesekwencyjne i wielotorowe ilustruje choćby struktura naszego mózgu, najbardziej złożonego obiektu we wszechświecie. On także składa się z połączonych ze sobą komórek, także nie ma centrum i również złożony jest z olbrzymiej bazy danych komórek i możliwości połączeń między nimi. Paul Harris, w artykule Constrained Thinking: From Network to Membrane pisze:

Mózg, ważący ponad kilogram, składa się on z ponad 10 billionów neuronów, powiązanych ze sobą przez ponad 10 trylionów połączeń synaptycznych; około biliona synaptycznych połączeń zajmuje czubek ołówka. Teoretycznie liczby te dają mózgowi astronomiczną ilość "stopni wolności" (degrees of freedom) liczbę możliwych stanów mózgu szacuje się około 1,010,000, sumę którą uważa się za większą od liczby cząsteczek we wszechświecie. Przedstawiony pod tym kątem, mózg jawi się jako kombinatoryczny procesor zdolny wygenerować nieskończona liczbę konfiguracji. Mózg zdaje się być wirtualną przestrzenia swobodnej gry, a akt myślenia przekłada się na grę połączeń. Jest to dokładnie ten rodzaj potencjalnej kombinatorycznej nieskończonej gry, która uwzględniania jest w rozważaniach o elektronicznej tekstualności. Umysł człowieka przed ekranem jest wciągnięty i wędruje przez przestrzeń możliwości, za każdym odsyłaczem tworząc coraz to inny wir asocjacji.

Na asocjacyjną pracę mózgu jako strukturę najbardziej odpowiednią dla złożonych systemów wymiany informacji wskazał w swoim pionierskim wystąpieniu Vannevar Bush.