sonet niezachodzący

Leszek Onak

12 wersów wyświetlanego przez program i losowanego przez czytelnika sonetu pochodzą z tytułów artykułów na popularnych stronach internetowych. Wiersz Onaka jest „niezachodzący” i „odświeżany”, gdyż jego treść zmienia się wraz z pojawieniem się nowych artykułów na portalach, z których treść utworu jest czerpana. Jeśli niektóre z utworów w tej antologii składają się na niekończące się soliloquium maszyny (Bromboszcz) wygrywającej skończoną i określoną ilość swoich części składowych, sonet niezachodzący proponuje nieskończoną polifonię i kakofonię głosów, których brzmień nie da się przewidzieć. „Czy wyrwane z kontekstu i zestawione ze sobą nagłówki komplementarnie skonstruowanego świata informacji nie budzą niepokoju?” – pytanie Onaka naprowadza na znaczenie algorytmicznego utworu, odnoszącego się do nadmiaru absurdalnych informacji. Ciągła dezaktualizacja sonetu wskazuje z kolei na niestałość i zmienność tekstu w przestrzeni sieciowej.

LINK